Przepiękna rezydencja powstała w XVI wieku we wczesnym okresie elżbietańskim według projektu Roberta Smythsona na życzenie Sir Johna Thynne’a. Od tego czasu rezydencja i otaczające ją tereny niezmiennie należą do tej samej rodziny. Dziś właścicielem jest wicehrabia Weymouth – Ceawlin Thynn.
Posiadłość obejmuje 400 ha parków, na terenie których stoi rezydencja, dodatkowo 1600ha gruntów rolnych i 1600ha lasów w co włączona jest wakacyjna wioska – Center Parcs. Poza rezydencją znajdują się tutaj również: zielony labirynt, park krajobrazowy i safari. Longleat jako pierwszy otworzył drzwi dla publiczności, a safari było pierwszym tego typu parkiem poza Afryką.
Robienie zdjęć wewnętrz jest zabronione więc zapożyczyłam tylko jedno zdjęcie ze strony o Longleat. Musicie pojechać i sami zobaczyć te cuda!
Jak to było z tymi Thynn(e)’ami...
Oryginalnie Longleat był klasztorem augustiańskim.
1541 – Sir John Thynne dostał Longleat w prezencie od Sir Charlsa Appleton, który kupił go za 53.
1567 – pożar doszczętnie niszczy nowo wybudowaną rezydencję.
1580 – zakończono odbudowę nowego Longleat, głównie według projektu Sir Johna Thynn’a, używając pozłacanych kamieni. To właśnie on zapoczątkował dynastię Thynn lub Thynne (głównie Thynne aż do ostatniego właściciela, który w 1980 roku ostatecznie ujednolicił pisownię rodowego nazwiska).
1. Sir John Thynne the Younger (1555–1604)
2. Sir Thomas Thynne (ca. 1578–1639)
3. Sir James Thynne (1605–1670), który zatrudnił Sir Christophera Wrena aby zmodyfikował rezydencję. Był on jednym z najbardziej utalentowanych architektów XVII wieku. Zaprojektował wiele znanych budowli w całej Anglii takich jak: Sheldonian Theatre w Oksfordzie, niektóre części Trinity College w Cambridge, St George Chapel w Windsor ale również szpital w Chelsea i w Greenwich.
4. Thomas Thynne (1646–1682)
5. Thomas Thynne, 1st Wicehrabia Weymouth (1640–1714) stworzył potężną kolekcję książek Zatrudnił George’a London’a, który zaprojektował ogrody z pięknymi klombami oraz systemem kanałów i fontann. Christopher Wren dodał kilka przepięknych sal, bibliotekę i kaplicę. W 1707, Thomas Thynne otworzył szkołę dla chłopców w Werminster, która została nazwana Lord Weymouth’s School. W 1973 została ona połączona z żeńską szkołą St. Monica’s School.
6. Thomas Thynne, 2nd Wicehrabia Weymouth (1710–1751) ożenił się z Louisą Carteret, której duch zwany „Zielona Dama” nawiedza rezydencję.
7. Thomas Thynne, 1st Markiz Bath (1734–1796) zatrudnił Capability Brown, który przeprojektował ogrody i parki otaczające budynek. Powstała wtedy szeroka droga prowadząca do drzwi głównych, co nadało miejscu jeszcze większej wyjątkowości. Capability Brown był bardzo znanym architektem krajobrazu. Według jego projektu powstały ogrody w pałacu Blenheim.
8. Thomas Thynne, 2nd Markiz Bath (1765–1837) zatrudnił Jeffry’ja Wyatville aby unowocześnił dom. Usunął on niektóre części rezydencji w tym schody zaprojektowane przez C. Wren’a i na ich miejscu postawił galerie i nowe, potężną klatkę schodową. Poza tym wybudował kilka innych budynków w bliskim otoczeniu rezydencji między innymi oranżerię.
9. Henry Thynne, 3rd Markiz Bath (1797–1837)
10. John Thynne, 4th Markiz Bath (1831–1896) stworzył kolekcję włoskich dzieł sztuki. Zatrudnił on kolejnego architekta, Johna Crace, który wcześniej pracował przy Brighton Pavilion, Woburn Abbey i Chatsworth House i pałac w Westminster, aby nadać wnętrzom nowego, renesansowego wyglądu.
11. Thomas Thynne, 5th Markiz Bath (1862–1946). Podczas Pierwszej Wojny Światowej rezydencja była używana jako tymczasowy szpital polowy. A podczas II Wojny Światowej została tutaj przeniesiona z Bath Royal School for Daughters of Officers of the Army (Królewska Szkoła dla Córek Oficerów). W tym samym czasie w podziemiach utworzono amerykański szpital.
12. Henry Thynne, 6th Markiz Bath (1905–1992). W 1947, sytuacja po wojnie wymusiła na obecnym markizie sprzedaż znacznej ilości zgromadzonych dzieł w celu zebrania funduszy na otrzymanie rezydencji w dobrym stanie. Otwarto drzwi dla publiczności. Russell Page zmodernizował ogrody znajdujące się najbliżej budynku aby umożliwić łatwiejszy dostęp dla zwiedzających. Safari powstało w 1966 roku.
13. Alexander Thynn, 7th Markiz Bath (ur. 1932), który jest artystą oraz twórcą murali stworzył projekty kilku labiryntów na terenie posiadłości.
14. Ceawlin Thynn, Wicehrabia Weymouth (ur. 1974), obecnie zarządza Longleat.
Opis wnętrza Longleat
XVI-wieczny Great Hall na parterze, z pięknym sufitem udekorowanym herbem Sir Johna Thynne’a, w którym stoi wspaniały kominek z filarami.
Biblioteka, dzieło Johna Dibblee Crace’a, jest ozdobiona włoskimi meblami, marmurowymi framugami drzwi, inkrustowanymi drzwiami z orzecha i panelami sufitowymi.
Czerwona Biblioteka szczyci się sufitowymi panelami trompe-l’oeil, przypominające renesansowe palazzi z Rzymu i Wenecji, podczas gdy pozłacany, kasetonowy sufit Niższej Jadalni jest wzorowany na pałacu Dodżów z Wenecji.
W pokoju śniadaniowym obwieszonym żółtym adamaszkiem, portrety rodzinne spoglądają na krzesła w style Chippendale i stoły do gry.
Sześć okien w korytarzu wzdłuż tyłu domu posiadają XVI – XVII-wieczne witraże, a ściany ozdabiają nowoczesne dzieła z kolekcji Wessex Lorda Bath.
Jadalnia na piętrze, ze ścianami obitymi w skórę z Kordoby w Hiszpanii, prezentuje zastawę z porcelany miśniewskiej (ok. 1760), XVII-wieczną 27metrową galerię , masywny marmurowy kominek skopiowany z Pałacu Dodżów z Wenecj, obrazy głównie włoskie i różne francuskie meble z XVIII wieku.
Apartamenty prezentują kolekcję odzieży, kredensów, angielskiej i kontynentalnej porcelany. Sufit salonu, zainspirowany przez sufit Biblioteki Św. Marka w Wenecji, jest ozdobiony w panele na modę Tycjana.
Królewskie sypialnie zawierają elegancką przebieralnię z ręcznie malowaną, chińską tapetą.
Pokój Muzyczny posiada złoty sufit. Sypialnia Księcia Walii bierze swoją nazwę od portretu Henryka wiszącego nad kominkiem.
Longleat safari został otwarty w 1966 roku i jest pierwszym safari na terenie Wielkiej Brytanii. Dziś na terenie ponad 3500 hektarów mieszka ponad 500 zwierząt. Safari jest głównie przystosowane do oglądania zwierząt z wnętrza samochodu ale są też sekcje dostosowane do ruchu pieszego. Można tutaj zobaczyć zwierzęta z całego świata, które żyją na potężnych wybiegach. Sekcja z małpami nie jest obowiązkowa. Ci co boją się o swoje samochody, a raczej wystające z nich części jak lusterka, anteny i inne, mogę ominąć tę przyjemność. Na środku jeziora stoi wyspa zamieszkała przez goryla, który przesiaduje na ganku swojego domku. Warto też przejechać się kolorowym pociągiem, który nieco przypomina ten z filmu o Harrym Poterze. Kolejka zaczęła funkcjonować w 1965 roku i jest ogromną atrakcją parku.
